რატომ „გროუვი?“ სახელწოდება სასტუმროს ფასადის წინ კვიპაროსის ხეების განლაგებას უკავშირდება, რომელიც ერთგვარად კრავს არქიტექტურულ კომპოზიციას. თავს იოლად გამახსოვრებს თავად ნაგებობაც – თაღისა და ორი ვიწრო კოშკისაგან შემდგარი – დინა მიკურობის ეფექტით. თბილისის ისტო რიულ უბანთან ჰარმონიულად შერწყმული 21-ე საუ კუნის არქიტექტურა და მდინარე მტკვართან სიახლოვე ის ფაქტორებია, რომლებიც „გროუვის“ ინდივიდუალურობას დიდწილად განსაზღვრავს. თუმცა განსხვავებული და კონცეპტუალურია სასტუმროში სხვა ყველაფერიც.

რეალურად, „გროუვი“ თანამედროვე თბილისის სახეა – ბუტიკის ტიპის სასტუმრო 6 განსხვავებული კატეგორიის 39 ოთახით, ტერასით, საქმიანი შეხვედრებისთვის განკუთვნილი მყუდრო სივრცით, აბსოლუტურად ალტერ ნატიული დიზაინითა და კომფორტის ყველა პირობით. 

გასტრონომიული კონცეპტი

სასტუმროს განსხვავებულობისა და ინდივიდუალურობის ნაწილია რესტორანი „კვიპაროსიც.“ ადგილი, სადაც დიზაინიც გაჯადოებს, მაგრამ გადამწყვეტ სიტყვას, რაღა თქმა უნდა, თავად სამზარეულო ამბობს.

წინ დეგუსტაციის ბედნიერებაა. სასტუმროს მთავარი პრიორიტეტები ყოველგვარი ინსტრუქტაჟის გარეშეც ნათლად იკვეთება ‒ „გროუვის“ მთელი გუნდი მობილი ზებულია იმისთვის, რომ მეგობრული და ხარისხიანი მომსახურება გაუწიოს თითოეულ სტუმარს. მშვიდ, პრივატულ საღამოსა თუ საქმიან მოლაპარაკებას დეგუსტაცია, ლოგიკურად, დამატებით ეშხს სძენს: „საჭმელი კომუნიკაციისთვის,“ ‒ როგორც „გროუვში“ უწოდეს. მენიუ სხვა დასხვა სამზარეულოს აერთიანებს, თუმცა ძირითადი ნაწილი ევროპულია. და რაც მთავარია, სრუ ლიად განსხვავებული, დაუგეგმავი, მოულოდნელი, სასიამოვნოდ განმაცვიფრებელი… ზედსართავ სახელებს ვერ დაიშურებ!

რამდენიმე ვიზიტი სრულიად საკმარისია, რომ „გროუვის“ სამზარეულო „აიჩემო“ და იმაშიც დარწმუნდე, რომ რომ აქ სულ გაგაოცებენ, სულ მეგობრულ გარემოს შემო გთავაზებენ, სულ მზად უნდა იყო შეფ-მზარეულისა და მისი გუნდის სიურპრიზებისთვის, ახალ-ახალი, მოულოდნელი პრეზენტაციებისთვის.

გადაწყვეტილების მიღება მრავალფეროვან მენიუში კერძების შერჩევისასაც ჭირს და მაშინაც, როცა ჯერი სასმელების არჩევაზე მიდგება. აქ პრემიუმ კლასის საერთაშორისო სასმელების ერთ-ერთი ყველაზე ფართო არჩევანია ქალაქში. ბარსა და ლაუნჯში ღვინისა და შამპანურის გამორჩეული, ექსკლუზიური სახეობები მსოფლიოს სხვადასხვა ქვეყნიდანაა წარმოდგენილი: ჩილედან, საფრანგეთიდან, იტალიიდან, ესპანეთიდან,  სამხრეთ აფრიკიდან და ახალი ზელანდიიდან. აქ ვისკის ნამდვილ მოყვარულთა ბარია, ‒ ქალაქში ვისკის ყველაზე ფართო ასორტიმენტით.

გუნდი სამზარეულოდან

კონსტანტინ როსლოვი და მისი გუნდი „კულინArt“-ის ფოტოსესიისთვის ნამდვილ დღესასწაულს აწყობენ! ზღვის პროდუქტების სალათი ავოკადოს კრემითა და კიტრის თხელი ნაჭრებით ‒ ეს პირველი კერძია, რომელიც ჩემი და ჩვენი ფოტოგრაფის, ირას, რეცეპტორებს პროვოკაციულ გამოცდას უწყობს.

ქურიდან მაგიდაზე საქონლის ენა ინაცვლებს და თხელ, ძალიან თხელ ნაჭრებად იჭრება. შეუდარებელი ჰაეროვნება დაბალ ცეცხლზე 24-საათიანი ხარშვის შედეგია. გარნირი? ყვავილოვანი კომბოსტოს მთელი რიგი ვარიაცია შეიძლება იყოს ‒ ნახშირზე შებოლილი, კრემის ან მარინადის სახით, ასევე დამარინადებული მდოგვის მარცვლებთან ერთად.

საქონლის ხორცის სტეიკს კარტოფილთან, ქამა სოკოსთან, წითელ ხახვთან კომბინაციაში ვაგემოვნებთ. ნაცნობი ინგრე დიენტების სინთეზი ყოვლად მოულოდნელ გემოს ქმნის.

დესერტი ჩიზ ქეიქია, ‒ ცაზე მოცეკვავე ღრუბლების ასოციაცია, ‒ სასტუმროს ტერასაზე ვაგემოვნებთ და შემოდგომის მზიანი დღით ვტკბებით. „კომპლიმენტი ჩვენი სტუმრებისთვის,“ ‒ ასეთი ფორმულირება მოუძებნეს „გროუვში“ საკონდიტრო ნაწარმს.

„გროუვის“ სამზარეულოში ცხრა მზარეულია. ნათია გურგენაშვილი, პროფესიით მუსიკოსი, მზარეულისა და მუსიკოსის საქმიანობის სფეროებს შორის პარალელს ავლებს: „მუსიკა ძალიან ახლოსაა კულინარიასთან, ძალიან ჰგავს მას. როგორც მუსიკაში ცალკეული ბგერების ერთობლიობისგან იქმნება ჰარმონია, ანალოგიურადაა კულინარიაშიც. ეს მსგავსება „გროუვის“ სამზარეულოში აღმოვაჩინე. აქ ვიგრძენი პრო ფე სიული, შემოქმედებითი თავისუფლება, ‒ სრულიად განსხვავებულ გარემოში.“

განვითარების შესაძლებლობაზე ამახვილებს ყურადღებას კონსტანტინე ჩიქობავაც. ის მესამე წელია მზარეულია, თუმცა მიიჩნევს, რომ „გროუვში“ მისი კულინარიული ექსპერიმენტები ახალ ფაზაში შევიდა: „წინსვლის, საკუთარ თავზე მუშაობის შესაძლებლობაა მთავარი. და, რა თქმა უნდა, საქმის სიყვარული. აქ არავინ არაფერში გზღუდავს, კრეატიულობას არავინ გიკრძალავს. მეგობრული გარემოა, შეფი აბსოლუტურად გახსნილია ჩვენი იდეების მიმართ, სულ გვიბიძგებს, რომ ჩვენით გავაკეთოთ, ჩვენით მოვიფიქროთ…“

ნიკა გაბაძე აღნიშნავს, რომ წარმატებული გუნდი შეფ-მზარეულის პირადი მაგალითითა და სწორად დალაგებული ურთიერთობებით იკვრება: „კონსტანტინე სწორ მიმართულებას გვაძლევს, განვითარებაში გვეხმარება. მას ძალიან კარგი მიდგომა აქვს თანამშრომლების მიმართ, ‒ როგორც ადამიანს; როგორც ხელმძღვანელს. ყველანაირად კომფორტს გვიქმნის იმისთვის, რომ სულ გვიხაროდეს აქ მოსვლა. გვიხაროდეს მუშაობა.“

თავად კონსტანტინე როსლოვიც გვიხსნის გუნდის წევრების შერჩევის საკუთარ მექა ნიზმს: „ჩემთვის მთავარი არც რაოდენო ბაა და, თქვენ წარმოიდგინეთ, არც ხა რის ხი, არამედ ის, რომ ეს ადამიანები ნამდვილად კარგი ადამიანები იყვნენ. როცა გუნდის წევრებს ვირჩევდი, პირველ რიგში, ადამიანები ავირჩიე და მხოლოდ მომდევნო კრიტერიუმი იყო მათი პროფესიონალიზმი.“

გვესაუბრება სამზარეულოში საკუთარ პრიორიტეტებზეც: „მთავარი ახალი, ჯან სა ღი ინგრედიენტებია და ხარისხიანი გემო. ჩვენი მიზანია არ „მოვკლათ“ პროდუქტი, არ გავყინოთ, მაქსიმა ლუ რად შევინარჩუნოთ ის, რაც კარგია მასში. ჩვენი სამზარეულო სინთეზურია, ვერ ვიტყოდი, რომ მარტო ევროპულია, ან, სიტყვაზე, სკანდინავიური. სხვადასხვა კულტურის კომბინაციაა. მიუხედავად იმისა, რომ მენიუში ტრადიციული ქართული კერძები არ გვაქვს, პროდუქტს მხოლოდ ადგილობრივს, ქართულს ვიყენებთ. ეს მნიშვნელო ვანია, რადგან საზღვარგარეთიდან შემოტანილ პროდუქტს ტრანსპორტირება გემოსა და ხარისხს უკარგავს.“

საკუთარი სამზარეულოს ინდივიდუალურობის მთავარ საიდუმლოსაც გვიმხელს: „არიან შეფ-მზარეულები, რომლებიც მომწონს, რომლებთანაც მიმუშავია, მისწავლია, მაგრამ არცერთი მათგანის სამზარეულოს პირდაპირი კოპირება არასდროს მომიხდენია. ესაა ის, რაც კატეგორიულად არ უნდა გააკეთოს არცერთმა მზარეულმა. მას უნდა ჰქონდეს თავისი იდეები, თავისი ხედვა სამზარეულოში.“

სწორედ იმ ხედვაზე ლაპარაკობს, „გროუვის“ სამზარეულოს ყველა სხვა სამზარეულოსგან რომ გამოარჩევს; იმ გემოზე, კომპლიმენტად რომ უძღვნიან სასტუმროს თითოეულ სტუმარს.